ΕΊΔΗ ΚΥΝΗΓΊΟΥ
ΤΟ ΚΥΝΉΓΙ ΤΗΣ ΤΣΊΧΛΑΣ-ΚΌΤΣΥΦΑ.
Το συγκεκριμένο κυνήγι,κυνηγιέται στο Πήλιο από, τα τέλη Δεκεμβρίου έως το τέλος της κυνηγητικής περιόδου...
Turdus philomelos
Turdus merula
Το ίδιο επαναλαμβάνετε και το απόγευμα με την αντίστροφη πορεία των πουλιών. Η διαφορά είναι ότι τώρα βλέπεις καλύτερα τα πουλιά και την πτητική πορεία τους , οπότε ο κυνηγός είναι περισσότερο έτοιμος να τουφεκίσει.
Επίσης άλλος τρόπος καρτεριού είναι αυτός του κυνηγιού του με καρτέρι μέσα στους ελαιώνες , όπου όσο πιο πολλοί κυνηγοί υπάρχουν τόσο πιο πολύ αναγκάζονται τα πουλιά να παίζουν και να προσφέρουν συγκινήσεις σε διάφορα ύψη .
Εδώ δυστυχώς υπάρχουν και οι ασυνείδητοι οι οποίοι χρησιμοποιούν αθέμιτα μέσα σύγχρονης τεχνολογίας κασετόφωνα κλπ και θερίζουν τα κακόμοιρα τα πουλιά σε μεγάλους αριθμούς κλέβοντας το κυνήγι από τους άλλους συναδέλφους και τους ίδιους τους εαυτούς τους !
Μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα είδη κυνηγιού στο μαγευτικό Πήλιο είναι τα εξής:
- Το κυνήγι της τσίχλας-κότσυφα .
- Το κυνήγι αγριογούρουνου.
- Το κυνήγι μπεκάτσας.
ΤΟ ΚΥΝΉΓΙ ΤΗΣ ΤΣΊΧΛΑΣ-ΚΌΤΣΥΦΑ.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΊΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΈΝΟ ΚΥΝΉΓΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΊΔΗ ΤΟΥΣ
Turdus iliacus
Το μήκος της είναι περίπου 21 εκατοστά και το βάρος 30-60 γρ, είναι η πιο μικρή από τα είδη της τσίχλας.
Ξεχωρίζει από το μουσικό τραγούδι της , το λευκό φρύδι , όπως και από το κόκκινο φτέρωμα της στα πλευρά της και στο κάτω μέρος των φτερών.
Το στήθος είναι λευκό με μαύρες κηλίδες.
Ο βιότοπος της είναι δάση με κωνοφόρα , σημύδες στην Β Ευρώπη κα στην νότια , σε δάση από πεύκα , πουρνάρια η ελαιώνες .
Επίσης σε πυκνούς φράκτες , ρέματα κλπ
Η διατροφή της είναι τα σκουλήκια , έντομα , μαλάκια , σπόροι , άγριοι καρποί και η ελιά.
Φωλιάζει στις βόρειες χώρες Ισλανδία, Νορβηγία , Φιλανδία , Σουηδία .
Γεννά δύο φορές από 4-6 αυγά που τα κλωσάει 12-14 ημέρες.
Η φωλιά γίνεται πάνω σε θάμνο η δέντρο μικρό συνήθως κωνοφόρο.
Φτάνει κατά κοπάδια στην πατρίδα μας από τον Οκτώβρη.
Πάντα η ποσότητα και το μέγεθος , εξαρτάτε από τις συνθήκες κλιματολογικές που επικρατούν στην Ευρώπη όπως βεβαίως και στην πατρίδα μας.
Αν ο χειμώνας είναι μαλακός μπορεί να ξεχειμωνιάσει και εδώ .
Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις ξαναγυρίζει στην Ασία , Β Αφρική, Επιστέφει δε ξανά τον Μάρτη, Απρίλη.
Μοιάζει πολύ με την προηγούμενη , αλλά είναι πιο μεγάλη σε μέγεθος.
Το βάρος της φτάνει τα 80 γρ και το μήκος της 23-24 εκατοστά.
Ξεχωρίζει από την πρώτη από την απουσία φρυδιών κι από το χρώμα των πλευρών της που είναι λιγότερο ζωηρό , κιτρινοκόκκινο.
Το στήθος είναι λευκό με μαύρες βούλες.
Ζει σε μικτά δάση , φράκτες ,πουρνάρια, πυκνά, αλσύλλια , πάρκα και κήπους.
Η τροφή της είναι ίδια με την προηγούμενη με μια όμως μεγαλύτερη προτίμηση στην ζωική τροφή.
Αγαπά τα σαλιγκάρια ιδιαίτερα.
Η φωλιά της είναι καλύτερη από την προηγούμενη τσίχλα, στρώνεται με λάσπη από μέσα και δένεται με μικρά ξυλαράκια.
Την φτιάχνει σε θάμνους και γεννά δύο φορές τον χρόνο από 2-5 αυγά που τα κλωσάει 12-14 ημέρες., Απρίλιο ως Ιούλη.
Τα περάσματα της από την χώρα μας είναι περίπου όμοια με την προηγούμενη.
Το βάρος της φτάνει τα 80 γρ και το μήκος της 23-24 εκατοστά.
Ξεχωρίζει από την πρώτη από την απουσία φρυδιών κι από το χρώμα των πλευρών της που είναι λιγότερο ζωηρό , κιτρινοκόκκινο.
Το στήθος είναι λευκό με μαύρες βούλες.
Ζει σε μικτά δάση , φράκτες ,πουρνάρια, πυκνά, αλσύλλια , πάρκα και κήπους.Η τροφή της είναι ίδια με την προηγούμενη με μια όμως μεγαλύτερη προτίμηση στην ζωική τροφή.
Αγαπά τα σαλιγκάρια ιδιαίτερα.
Η φωλιά της είναι καλύτερη από την προηγούμενη τσίχλα, στρώνεται με λάσπη από μέσα και δένεται με μικρά ξυλαράκια.
Την φτιάχνει σε θάμνους και γεννά δύο φορές τον χρόνο από 2-5 αυγά που τα κλωσάει 12-14 ημέρες., Απρίλιο ως Ιούλη.
Τα περάσματα της από την χώρα μας είναι περίπου όμοια με την προηγούμενη.
Turdus viscivorus
Αναγνωρίζεται από μακριά από τον χαρακτηριστικό ήχο που κάνει τια τια τια που τις χάρισε και το όνομα Τσίχλα πολύ όμορφη 120 γρ βάρους και μήκους 25-26 εκατοστών.
Φτέρωμα παρδαλό , κεφάλι και σκούφια γκρίζα , στήθος σε αντίθεση κοκκινωπό.
Ουρά μαύρη και το κάτω μέρος των φτερών άσπρο, από μακριά μοιάζει σταχτιά.
Ο τόπος της είναι δάση από σημύδες και κωνοφόρα για το φώλιασμα .
Κατά την μετανάστευση επιλέγει χωράφια , λιβάδια η καλλιέργειες από μήλα κλπ Κατά την διάρκεια της ημέρας και δασύλλια την νύχτα.
Τρέφεται με άγριους καρπούς, φρούτα, έντομα , μαλάκια.
Αναπαράγεται στην Β και Κ Ευρώπη, όπου φτιάχνει την φωλιά της σε αποικίες των 30-40 πουλιών.
Γεννά δύο φορές τον χρόνο από 5-6 αυγά που τα κλωσάει 12 ημέρες .
Υπερασπίζεται κατά περίεργο τρόπο τις φωλιές τους , με κουτσουλιές γύρω γύρω που τα κρατούν μακριά.
Έρχονται από τον Οκτώβρη , αλλά μαζικά μόνο με τα μεγάλα κρύα .
Τεράστια κοπάδια μπορούν να διασχίσουν την χώρα μας από τον Δεκέμβριο , Γενάρη .
Turdus pilaris
Η μεγαλύτερη τσίχλα , μ' ένα μήκος 27 εκ , χρώματος καφέ- γκρίζο στο πάνω μέρος του σώματος .
Ο λαιμός είναι λευκός με βούλες μαύρες. Το κάτω μέρος των φτερών άσπρο.
Ζει σε σύδεντρα , λαχανόκηπους , φυτείες με λεύκες.
Τρέφεται με έντομα, μαλάκια , άγριους καρπούς, με μεγάλη προτίμηση στους καρπούς του Γκι και γι' αυτό ονομάζεται και τσίχλα Ιξοβόρος.
Αναπαράγεται σε όλη την Ευρώπη , σε κωνοφόρα η σε μεγάλα δέντρα.
Γεννάει 2 φορές από 3-5 αυγά που τα κλωσάει 15 ημέρες.
Έρχεται στην πατρίδα μας με το κρύο , πολλές μένουν και εδώ όμως !
Turdus merula
Ο γνωστός και χιλιοτραγουδισμένος κότσυφας.
Το αρσενικό με το μαύρο γυαλιστερό τρίχωμα του και την κίτρινη μύτη είναι εντυπωσιακής ομορφιάς.
Εντυπωσιάζει δε και με το κελάηδημα του που είναι καταπληκτικό και γι' αυτό πολλοί κυνηγούν τις φωλιές με τα μικρά , επειδή όταν μεγαλώσει από μικρός στην αιχμαλωσία συνηθίζει και κελαηδάει καταπληκτικά.
Τα χρώματα του θηλυκού είναι πολύ σκούρα , ως άτονο μαύρο και η μύτη του καφετοκίτρινη.
Ζει μέσα στις πόλεις , στις αυλές των σπιτιών , σε ρέματα , σε πυκνά , στα δάση , σχεδόν παντού όπου υπάρχει πυκνό η μεγάλα δέντρα.
Τρέφεται με φρούτα , καρπούς , σπόρους , έντομα , μαλάκια κλπ
Αναπαράγεται παντού και φτιάχνει την φωλιά του σε θάμνους .
Είναι μόνιμος κάτοικος στην πατρίδα μας , αλλα υπάρχουν και πουλιά που μεταναστεύουν και φτάνουν μέχρι την Αφρική και Ασία.
To κυνήγι τους.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κυνηγήσει κανείς αυτό το θήραμα.
Ένας από τους πιο κλασσικούς είναι αυτός του καρτεριού κι εξασκείτε ως έξεις.
Γίνεται κατά την αυγή, όταν τα πουλιά ξεκινούν από την κούρνια τους στα πυκνά στο βουνό να κατέβουν για φαγητό στους κάμπους η στους ελαιώνες.
Τότε λοιπόν στεκόμαστε με την πλάτη στον κάμπο και με βλέμμα στυλωμένο στον φόντο του ουρανού προσπαθώντας να ξεχωρίσουμε την μικρή σκιά του πουλιού που πραγματικά εμφανίζεται από το πουθενά και πιστέψτε με δεν είναι εύκολο !
Ο χρόνος να εντοπίσεις το θήραμα , να σκοπεύσεις , να ρίξεις είναι πραγματικά πολύ μικρός μπορώ να πω αστραπιαίος . Άσε δε ,να δεις που έπεσε και να την βρεις ! Νομίζω όμως ότι αυτό το κυνήγι μαζί με το περπατητό , είναι από τα πιο όμορφα για αυτό το θήραμα και προσφέρει πολλές συγκινήσεις και όμορφες τουφεκιές.
Το ίδιο επαναλαμβάνετε και το απόγευμα με την αντίστροφη πορεία των πουλιών. Η διαφορά είναι ότι τώρα βλέπεις καλύτερα τα πουλιά και την πτητική πορεία τους , οπότε ο κυνηγός είναι περισσότερο έτοιμος να τουφεκίσει.
Επίσης άλλος τρόπος καρτεριού είναι αυτός του κυνηγιού του με καρτέρι μέσα στους ελαιώνες , όπου όσο πιο πολλοί κυνηγοί υπάρχουν τόσο πιο πολύ αναγκάζονται τα πουλιά να παίζουν και να προσφέρουν συγκινήσεις σε διάφορα ύψη .Εδώ δυστυχώς υπάρχουν και οι ασυνείδητοι οι οποίοι χρησιμοποιούν αθέμιτα μέσα σύγχρονης τεχνολογίας κασετόφωνα κλπ και θερίζουν τα κακόμοιρα τα πουλιά σε μεγάλους αριθμούς κλέβοντας το κυνήγι από τους άλλους συναδέλφους και τους ίδιους τους εαυτούς τους !
α καρτέρια της τσίχλας γίνονται το πρωί που κατεβαίνει στους κάμπους για να φάει και το απόγευμα που ανεβαίνει για να κουρνιάσει.
Το πρωινό καρτέρι είναι πιο δύσκολο, γιατί τα πουλιά κατεβαίνουν με μεγάλη ταχύτητα, κάνοντας πολλούς ελιγμούς. Οι τουφεκιές είναι δύσκολες και πολύ γρήγορες. Συνήθως θα ήταν καλό να χρησιμοποιούμε όπλο με «ανοικτή κάννη» (δηλαδή κύλινδρο) και φυσίγγια με σκάγια Νο 8, 9, 10 για να έχουμε μεγαλύτερη δέσμη σκαγίων και να μειώνουμε τις πιθανότητες του σκοπευτικού λάθους.
Το πρωινό καρτέρι ξεκινάει με την ανατολή του ήλιου - και όπως λέει ο νόμος - μισή ώρα μετά την ανατολή του ήλιου. Τα μέρη που υπάρχει πρωινό πέρασμα είναι αυτά όπου συνδυάζεται κάμπος με πλαγιά βουνού, όπου δεν υπάρχει πυκνή βλάστηση. Τα πουλιά κουρνιάζουν όλη νύχτα μέσα στο πυκνό και το πρωί κατεβαίνουν για να φάνε στον κάμπο. Ο καιρός παίζει καθοριστικό ρόλο στην επιλογή της πλαγιάς που κάθονται τα πουλιά (βόρεια – νότια).
Το πρωινό καρτέρι απαιτεί σωστή επώμιση και γρήγορη τουφεκιά (προτέρημα πεπειραμένου τσιχλοκυνηγού) κι έχει μικρή χρονική διάρκεια (περίπου 1 ώρα) και αυτό γιατί τα πουλιά κατεβαίνουν όλα μαζί.
Το απογευματινό καρτέρι. Εδώ τα πράγματα είναι περίπλοκα, γιατί υπάρχουν καρτέρια, που τα πουλιά περνούν χαμηλά και καρτέρια που τα πουλιά περνούν ψηλά. Ο συνδυασμός αυτός καλύπτεται καλύτερα με ένα όπλο που διαθέτει δύο κάννες (πλαγιόκαννο – αλληλεπίθετο). Όσοι κυνηγούν με αυτογεμή, θα πρέπει να διαθέτουν όπλα με εναλλασσόμενα στενώματα.
Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίνουν οι νέοι κυνηγοί στην επιλογή του στενώματος (τσοκ), γιατί διαφορετικά θα είναι συνέχεια με το κλειδί που αλλάζει τσοκ στο χέρι, αφού θα τουφεκάνε τη μία φορά κοντά και την άλλη μακριά, με αποτέλεσμα τελικά να τα χάσουν.
Νωρίς οι τσίχλες, αν οι καιρός είναι καλός, περνάνε ψηλά και καλό θα ήταν να υπάρχουν και φυσίγγια με σκάγια Νο 7, ειδικά όταν υπάρχουν και άλλοι κυνηγοί στον κυνηγότοπο. Όταν ακούγονται πολλές τουφεκιές από ένα μέρος, τα πουλιά περνάνε ψηλά παρότι στο κυνήγι της τσίχλας είναι καλό να υπάρχουν πολλοί κυνηγοί.
Αν φυσάει αέρας, τα πουλιά πετάνε χαμηλά, ανάμεσα από τα δέντρα και οι τουφεκιές είναι πολύ δύσκολες και επικίνδυνες. Πάντα θα πρέπει να ξέρει ο κυνηγός που βρίσκονται οι άλλοι κυνηγοί και να προσέχει ιδιαίτερα τις χαμηλές τουφεκιές του. Όσο βραδιάζει, οι τσίχλες χαμηλώνουν, με αποτέλεσμα να περνάνε δίπλα από τον κυνηγό, πράγμα που κάνει την τουφεκιά σχεδόν αδύνατη.
Στο απογευματινό καρτέρι, η επιλογή των φυσιγγίων είναι δύσκολη και καλό θα ήταν να έχει ο κυνηγός μαζί του φυσίγγια από 8 έως 10 νούμερο, για να μην απογοητεύεται με τα ψηλά και τα χαμηλά πετάγματα.
Οι περιοχές που κυνηγιέται η τσίχλα στο απογευματινό καρτέρι είναι ίδιες μ' αυτές του πρωινού, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι οι τσίχλες από εκεί που κατεβαίνουν, ανεβαίνουν. Η διαφορά είναι ότι οι τσίχλες το απόγευμα ανεβαίνουν από τον κάμπο προς τις πλαγιές για να κουρνιάξουν.
Στα απογευματινά καρτέρια στεκόμαστε με την πλάτη στο πυκνό και κοιτάζουμε προς τον κάμπο. Η απόσταση που θα πρέπει να έχει ο κυνηγός από τους θάμνους, θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 10 μέτρα για να μην χάνει τα πουλιά μέσα στα πυκνά. Επίσης θα πρέπει να αποφεύγει τα χωράφια που έχουν ψηλό χορτάρι, γιατί εκεί πολύ δύσκολα θα βρει τα πουλιά που πέφτουν.
Στο απογευματινό καρτέρι μας δίνεται η δυνατότητα να σκοπεύσουμε με μεγαλύτερη άνεση, αλλά χρειάζεται καλή προσκόπευση και φυσίγγι με καλή κατανομή.
Το πρωινό καρτέρι είναι πιο δύσκολο, γιατί τα πουλιά κατεβαίνουν με μεγάλη ταχύτητα, κάνοντας πολλούς ελιγμούς. Οι τουφεκιές είναι δύσκολες και πολύ γρήγορες. Συνήθως θα ήταν καλό να χρησιμοποιούμε όπλο με «ανοικτή κάννη» (δηλαδή κύλινδρο) και φυσίγγια με σκάγια Νο 8, 9, 10 για να έχουμε μεγαλύτερη δέσμη σκαγίων και να μειώνουμε τις πιθανότητες του σκοπευτικού λάθους.
Το πρωινό καρτέρι ξεκινάει με την ανατολή του ήλιου - και όπως λέει ο νόμος - μισή ώρα μετά την ανατολή του ήλιου. Τα μέρη που υπάρχει πρωινό πέρασμα είναι αυτά όπου συνδυάζεται κάμπος με πλαγιά βουνού, όπου δεν υπάρχει πυκνή βλάστηση. Τα πουλιά κουρνιάζουν όλη νύχτα μέσα στο πυκνό και το πρωί κατεβαίνουν για να φάνε στον κάμπο. Ο καιρός παίζει καθοριστικό ρόλο στην επιλογή της πλαγιάς που κάθονται τα πουλιά (βόρεια – νότια).
Το πρωινό καρτέρι απαιτεί σωστή επώμιση και γρήγορη τουφεκιά (προτέρημα πεπειραμένου τσιχλοκυνηγού) κι έχει μικρή χρονική διάρκεια (περίπου 1 ώρα) και αυτό γιατί τα πουλιά κατεβαίνουν όλα μαζί.
Το απογευματινό καρτέρι. Εδώ τα πράγματα είναι περίπλοκα, γιατί υπάρχουν καρτέρια, που τα πουλιά περνούν χαμηλά και καρτέρια που τα πουλιά περνούν ψηλά. Ο συνδυασμός αυτός καλύπτεται καλύτερα με ένα όπλο που διαθέτει δύο κάννες (πλαγιόκαννο – αλληλεπίθετο). Όσοι κυνηγούν με αυτογεμή, θα πρέπει να διαθέτουν όπλα με εναλλασσόμενα στενώματα.
Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίνουν οι νέοι κυνηγοί στην επιλογή του στενώματος (τσοκ), γιατί διαφορετικά θα είναι συνέχεια με το κλειδί που αλλάζει τσοκ στο χέρι, αφού θα τουφεκάνε τη μία φορά κοντά και την άλλη μακριά, με αποτέλεσμα τελικά να τα χάσουν.
Νωρίς οι τσίχλες, αν οι καιρός είναι καλός, περνάνε ψηλά και καλό θα ήταν να υπάρχουν και φυσίγγια με σκάγια Νο 7, ειδικά όταν υπάρχουν και άλλοι κυνηγοί στον κυνηγότοπο. Όταν ακούγονται πολλές τουφεκιές από ένα μέρος, τα πουλιά περνάνε ψηλά παρότι στο κυνήγι της τσίχλας είναι καλό να υπάρχουν πολλοί κυνηγοί.
Αν φυσάει αέρας, τα πουλιά πετάνε χαμηλά, ανάμεσα από τα δέντρα και οι τουφεκιές είναι πολύ δύσκολες και επικίνδυνες. Πάντα θα πρέπει να ξέρει ο κυνηγός που βρίσκονται οι άλλοι κυνηγοί και να προσέχει ιδιαίτερα τις χαμηλές τουφεκιές του. Όσο βραδιάζει, οι τσίχλες χαμηλώνουν, με αποτέλεσμα να περνάνε δίπλα από τον κυνηγό, πράγμα που κάνει την τουφεκιά σχεδόν αδύνατη.
Στο απογευματινό καρτέρι, η επιλογή των φυσιγγίων είναι δύσκολη και καλό θα ήταν να έχει ο κυνηγός μαζί του φυσίγγια από 8 έως 10 νούμερο, για να μην απογοητεύεται με τα ψηλά και τα χαμηλά πετάγματα.
Οι περιοχές που κυνηγιέται η τσίχλα στο απογευματινό καρτέρι είναι ίδιες μ' αυτές του πρωινού, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι οι τσίχλες από εκεί που κατεβαίνουν, ανεβαίνουν. Η διαφορά είναι ότι οι τσίχλες το απόγευμα ανεβαίνουν από τον κάμπο προς τις πλαγιές για να κουρνιάξουν.
Στα απογευματινά καρτέρια στεκόμαστε με την πλάτη στο πυκνό και κοιτάζουμε προς τον κάμπο. Η απόσταση που θα πρέπει να έχει ο κυνηγός από τους θάμνους, θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 10 μέτρα για να μην χάνει τα πουλιά μέσα στα πυκνά. Επίσης θα πρέπει να αποφεύγει τα χωράφια που έχουν ψηλό χορτάρι, γιατί εκεί πολύ δύσκολα θα βρει τα πουλιά που πέφτουν.
Στο απογευματινό καρτέρι μας δίνεται η δυνατότητα να σκοπεύσουμε με μεγαλύτερη άνεση, αλλά χρειάζεται καλή προσκόπευση και φυσίγγι με καλή κατανομή.
Άφησα τελευταίο το περπατητό κυνήγι το οποίο εξασκώ και εγώ και μου αρέσει πολύ.
Τα πουλιά σηκώνονται από διάφορες θέσεις και το ένα με διαφορετικό πέταγμα από το άλλο και σε διαφορετικά ύψη .
Το εξασκώ μέσα σε ελαιώνες με 2-3 φίλους και μου προσφέρει φοβερές συγκινήσεις .
Το ίδιο πράττω και σε ρέματα με πυκνά στην άκρη τους ,κινούμενος παράλληλα με έναν φίλο μου που βρίσκεται από την άλλη μεριά του ρέματος η και μόνος μου. Αυτός ο τρόπος όμως δεν με συγκινεί τόσο.
Τα πουλιά σηκώνονται από διάφορες θέσεις και το ένα με διαφορετικό πέταγμα από το άλλο και σε διαφορετικά ύψη .
Το εξασκώ μέσα σε ελαιώνες με 2-3 φίλους και μου προσφέρει φοβερές συγκινήσεις .
Το ίδιο πράττω και σε ρέματα με πυκνά στην άκρη τους ,κινούμενος παράλληλα με έναν φίλο μου που βρίσκεται από την άλλη μεριά του ρέματος η και μόνος μου. Αυτός ο τρόπος όμως δεν με συγκινεί τόσο.
Το περπατητό κυνήγι γίνεται συνήθως σε ρεματιές και σε περιοχές που έχει θάμνους. Ο κυνηγός περπατώντας «ξεσηκώνει» τσίχλες και πυροβολεί. Οι περισσότερες τουφεκιές είναι σε μικρές αποστάσεις.
Χρειάζεται όπλο με «ανοιχτή κάννη» και φυσίγγια διασποράς ή με μάλλινες τάπες. Όταν κυνηγάμε παρέα, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με τις τουφεκιές μας, γιατί οι περισσότερες είναι στο ύψος του ανθρώπου.
Το περπατητό κυνήγι της τσίχλας είναι δύσκολο, χρειάζεται γρήγορη επώμιση και πυροβολισμό άμεσο. Θα πρέπει το όπλο που έχουμε να κάθεται καλά στον ώμο και να στέλνει τα σκάγια εκεί που βλέπουμε σκοπεύοντας.
Όταν κυνηγάμε με παρέα το περπατητό κυνήγι μπορεί να γίνει συστηματικά και να αποδώσει περισσότερο παρά όταν κυνηγάμε μόνοι μας. Η παρέα θα πρέπει να γνωρίζει πως θα κινηθεί και ιδιαίτερα όταν το περπατητό γίνεται μέσα σε ελαιόδεντρα που είναι πυκνά μεταξύ τους και η ορατότητα είναι περιορισμένη. Το περπατητό κυνήγι της τσίχλας είναι ένα από τα δυσκολότερα κυνήγια, σε ότι αφορά την τουφεκιά.
Χρειάζεται όπλο με «ανοιχτή κάννη» και φυσίγγια διασποράς ή με μάλλινες τάπες. Όταν κυνηγάμε παρέα, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με τις τουφεκιές μας, γιατί οι περισσότερες είναι στο ύψος του ανθρώπου.
Το περπατητό κυνήγι της τσίχλας είναι δύσκολο, χρειάζεται γρήγορη επώμιση και πυροβολισμό άμεσο. Θα πρέπει το όπλο που έχουμε να κάθεται καλά στον ώμο και να στέλνει τα σκάγια εκεί που βλέπουμε σκοπεύοντας.
Όταν κυνηγάμε με παρέα το περπατητό κυνήγι μπορεί να γίνει συστηματικά και να αποδώσει περισσότερο παρά όταν κυνηγάμε μόνοι μας. Η παρέα θα πρέπει να γνωρίζει πως θα κινηθεί και ιδιαίτερα όταν το περπατητό γίνεται μέσα σε ελαιόδεντρα που είναι πυκνά μεταξύ τους και η ορατότητα είναι περιορισμένη. Το περπατητό κυνήγι της τσίχλας είναι ένα από τα δυσκολότερα κυνήγια, σε ότι αφορά την τουφεκιά.
Υπάρχουν και άλλοι τρόποι με ομοιώματα , ζωντανούς κράχτες , φυλάχτρες και αγκίστρια , στην πατρίδα μας όμως απαγορεύονται.
To κυνήγι του κότσυφα , γίνεται και αυτό με τους ίδιους τρόπους , αλλά και σε μέρη που συχνάζει αυτό το είδος , όπως μεγάλα δέντρα , συστάδες η μέρη με τροφή , επίσης αυτό το πουλί έχει και δικά του μέρη και δρομολόγια που προτιμά .
Τα φυσίγγια Ένα μεγάλο κεφάλαιο για το κυνήγι της τσίχλας είναι το φυσίγγι. Οι περισσότεροι δεν ενδιαφέρονται για την ποιότητα του φυσιγγίου, αλλά περισσότερο για την τιμή. Ίσως να μην έχουν λάθος, γιατί ο αριθμός των φυσιγγίων που ρίχνουμε (χωρίς πάντα να έχουμε επιτυχίες) κατά το κυνήγι της τσίχλας είναι μεγάλος και η τιμή είναι ένας σοβαρός συντελεστής.
Αλλά από την άλλη, μπορεί με ένα φτηνό φυσίγγι, που δεν έχει καλές κατανομές να υπερβούμε το κόστος άλλων, ακριβότερων, χωρίς να το υπολογίσουμε. Το ζητούμενο είναι να βρούμε ένα φτηνό και καλό φυσίγγι…, όμως το κατά πόσο αυτό είναι εφικτό, θα πρέπει ο κάθε κυνηγός να το εκτιμήσει μόνος του.
Τον τρόπο που δοκιμάζουμε τα φυσίγγια τον γνωρίζουν όλοι και έχουν γίνει και πολλές αναφορές γι αυτό το θέμα στο περιοδικό μας. Δεν αναφέρομαι σε επιστημονικές μελέτες, αλλά στον απλό τρόπο (χάρτινος στόχος – φυσίγγια – όπλο). Όλοι μπορούμε να κάνουμε μερικές δοκιμές. Φυσίγγια υπάρχουν πολλά και σε διάφορες τιμές. Η ουσία είναι ποιο κάνει για σας και ποιο σας ικανοποιεί. Μην πέσετε στην παγίδα των ερωτήσεων γιατί μια ζωή δεν θα ξέρετε τι σας γίνεται. Δοκιμάστε για να έχετε άποψη.
Όσον αφορά για την καταλληλότητα του α ή του β φυσιγγίου στο κυνήγι της τσίχλας, μεγάλο ρόλο παίζουν και οι καιρικές συνθήκες. Το πολύ κρύο, ο νοτιάς και η υγρασία, ο δυνατός βοριάς, η ηλιοφάνεια, το υψόμετρο, κ.λ.π. είναι συντελεστές που επιδρούν κατά πολύ στην απόδοση του φυσιγγίου.
Γι αυτό υπάρχουν μέρες που τα φυσίγγια πάνε καλά και μέρες που τα ίδια φυσίγγια δεν αποδίδουν. Ο κυνηγός της τσίχλας είναι ίσως ο πιο φιλοσοφημένος κυνηγός στην επιλογή των φυσιγγίων του, γιατί όλα αυτά τα λαμβάνει υπόψη του και ξέρει πώς να ενεργήσει σε κάθε περίπτωση. Η επιλογή πολλών και διαφορετικών τύπων φυσιγγίων είναι λάθος.
Το καλύτερο είναι ο κυνηγός να επιλέξει δύο τύπους φυσιγγίων και να τα χρησιμοποιεί ανάλογα με τις ανάγκες κάθε περίπτωσης.
Αλλά από την άλλη, μπορεί με ένα φτηνό φυσίγγι, που δεν έχει καλές κατανομές να υπερβούμε το κόστος άλλων, ακριβότερων, χωρίς να το υπολογίσουμε. Το ζητούμενο είναι να βρούμε ένα φτηνό και καλό φυσίγγι…, όμως το κατά πόσο αυτό είναι εφικτό, θα πρέπει ο κάθε κυνηγός να το εκτιμήσει μόνος του.
Τον τρόπο που δοκιμάζουμε τα φυσίγγια τον γνωρίζουν όλοι και έχουν γίνει και πολλές αναφορές γι αυτό το θέμα στο περιοδικό μας. Δεν αναφέρομαι σε επιστημονικές μελέτες, αλλά στον απλό τρόπο (χάρτινος στόχος – φυσίγγια – όπλο). Όλοι μπορούμε να κάνουμε μερικές δοκιμές. Φυσίγγια υπάρχουν πολλά και σε διάφορες τιμές. Η ουσία είναι ποιο κάνει για σας και ποιο σας ικανοποιεί. Μην πέσετε στην παγίδα των ερωτήσεων γιατί μια ζωή δεν θα ξέρετε τι σας γίνεται. Δοκιμάστε για να έχετε άποψη.
Όσον αφορά για την καταλληλότητα του α ή του β φυσιγγίου στο κυνήγι της τσίχλας, μεγάλο ρόλο παίζουν και οι καιρικές συνθήκες. Το πολύ κρύο, ο νοτιάς και η υγρασία, ο δυνατός βοριάς, η ηλιοφάνεια, το υψόμετρο, κ.λ.π. είναι συντελεστές που επιδρούν κατά πολύ στην απόδοση του φυσιγγίου.
Γι αυτό υπάρχουν μέρες που τα φυσίγγια πάνε καλά και μέρες που τα ίδια φυσίγγια δεν αποδίδουν. Ο κυνηγός της τσίχλας είναι ίσως ο πιο φιλοσοφημένος κυνηγός στην επιλογή των φυσιγγίων του, γιατί όλα αυτά τα λαμβάνει υπόψη του και ξέρει πώς να ενεργήσει σε κάθε περίπτωση. Η επιλογή πολλών και διαφορετικών τύπων φυσιγγίων είναι λάθος.
Το καλύτερο είναι ο κυνηγός να επιλέξει δύο τύπους φυσιγγίων και να τα χρησιμοποιεί ανάλογα με τις ανάγκες κάθε περίπτωσης.
